Hoe is 91,7%, ontstaan? 

We worden allemaal geboren en groeien daarna op. (gelukkig maar!!)

Alleen tegenwoordig is de wereld een beetje veranderd met vroeger. 

Het begint eigenlijk al vanaf jongs af aan.  

Wanneer kreeg jij complimenten van je ouders? Wanneer je iets goed deed? Of kreeg je zelfs straf of een waarschuwing als je het "niet goed" deed. Dit voorbeeld wordt op school vaak doorgetrokken, wanneer je iets goed doet word je beloond met hoge cijfers, complimenten en/of stickers. Dus je krijgt alleen beloning als je goed kan leren?

 Maar ik ben toch geen kind meer?

Vaak gaat dit op het werk door, denk aan promoties, complimenten, exclusieve cadeaus/privileges. Wanneer je er hard genoeg werkt natuurlijk. Dat verdien je dan toch?

Constant prestatie druk...

Wij groeien hierdoor op met de druk om constant te presteren. Vaak wordt er meer verwacht dan dat er daadwerkelijk mogelijk is. Zo ontstaan er dingen zoals: "Als je maar hard genoeg werkt is alles mogelijk" .(ten koste van alles...??). Ik hoop dat ik op mijn 80ste, bij jong oranje een debuut kan maken. Sorry, dit gaat niet lukken.

Willen is dus niet hetzelfde als kunnen.

Door die constante druk bestaat er tegenwoordig ook zoiets als een Burn-out.. Dit bestond vroeger niet en nu is het populair. Misschien wel ergste, het komst steeds vaker voor. Naast dit voorbeeld hebben we  ook nog de te hoge lat, Perfectionisme en ga zo maar door.. Oftewel de kans dat het goed genoeg is heel klein. Weinig mensen staan stil en nog minder staan stil bij hoe het daadwerkelijk echt met hun zelf gaat.... Daar is eenmaal geen tijd voor. Dit vind ik zonde van het leven, zonder leven eigenlijk. Of is het leven zonde van de tijd?

(2 trotste cliënten die volledig voor 91,7% gaan! )